Theo Thijssen, een bijzondere man met een moderne visie
Theo Thijssen (1879-1943) werd als oudste van zes kinderen in Amsterdam geboren en woonde als kind lange tijd in de 1e Leliedwarsstraat, vlak om de hoek bij onze school. Hij was onderwijzer op verschillende scholen. Hij heeft diverse boeken geschreven, die vaak over het kind en het onderwijs gaan, zoals de trilogie ‘Barend Wels’, ‘Schoolland’ en ‘De Gelukkige Klas. Zijn werk is nog altijd actueel en het lezen waard voor elke onderwijzer en ouder van onze school.
Zijn bekendste boek is ‘Kees de jongen’. Terwijl het onderwijs in zijn tijd nog autoritair was, stelde Theo Thijssen het kind centraal en ging hij ervan uit dat naar school gaan en les krijgen voor kinderen plezierig moet zijn. Een visie die we nog steeds van harte onderschrijven.
Meer weten over Theo Thijssen?
http://www.literatuurplein.nl/persdetail.jsp?persId=1159
http://www.theothijssenmuseum.nl/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Theo_Thijssen
Van volksbuurt naar creatief hart van de stad- de Theo Thijssenschool verandert mee
(uit een interview met Fred de Jong, oud- adjunctdirecteur, gepubliceerd in Ons Amsterdam)
Gescheiden slaapzalen op schoolreis? De Theo Thijssenschool kent ze niet, en dat is een erfenis van de vrijgevochten jaren zeventig. De klaslokalen – nu doorlopend tot en met nummer 153 – zien er licht en modern uit, maar hier en daar is in de gebouwen de sfeer van vroeger behouden. Pronkstukjes zijn bijvoorbeeld de vooroorlogse tegeltjes bij de kleuterkapstokken. Maar er is hier de laatste 30, 40 jaar veel veranderd. Om te beginnen de locatie. In 1986 verhuisde de voormalige Westerstraatschool, die in 1947 was vernoemd naar de in de Jordaan geboren schrijver, onderwijzer en politicus Theo Thijssen, van Westerstraat 213 naar de Anjeliersstraat. Daar betrok zij op nummer 157 het pand van een voormalige katholieke kleuterschool, in 1927 opgetrokken in Amsterdamse-Schoolstijl.
In het begin – vanaf 1947
De Jordaan was toen nog een echte volksbuurt, waar het er soms ruig aan toe ging. “Er vielen geregeld klappen op het ‘Madeliefplein’, die inham hier even even verderop. Dan hadden de mannen mot en de vrouwen gingen elkaar te lijf.”
Op de oude school in de Westerstraat (waar dichter-kunstenaar Lucebert nog had schoolgegaan) werkten toentertijd echte schoolmeesters, keurigin het pak en met zo’n lange regenjas. In het klaslokaal stonden weliswaar geen schoolbanken meer, maar de losse tafeltjes en stoeltjes stonden wel strak in rijen gegroepeerd. De Theo Thijssenschool was een autoritaire school, met klassikaal onderwijs. De juf of meester had het voor het zeggen.
Een nieuwe tijd
In 1973 kwam er een nieuwe directeur die wél oog had voor nieuwe dingen. De school stortte zich op het individuele onderwijs, sloeg aan het knippen en plakken en maakte naar eigen inzicht lesmaterialen, die per kind konden verschillen. Het was een bruisende tijd, al begrepen die Jordanese ouders van toen niet altijd wat we wilden, met al die persoonlijke ontwikkeling en zo: ‘Laat ze leren, punt uit’.
Ook kwam de anti-autoritaire opvoeding in zwang. Meester De Jong werd Fred. Dat paste echter niet in de buurt van toen. De school werd kleiner en kleiner, veel ouders brachten hun kind naar de katholieke Aloysiusschool, toen in de Westerstraat.
Individueel onderwijs en Dikke pret
Er brak in de jaren tachtig een moeilijke periode aan voor de Theo Thijssenschool. Veel Jordanezen trokken weg omdat ze de huur van hun gerenoveerde woning niet meer konden opbrengen. Jonge mensen, vaak van buiten de stad trokken in de achtergebleven lieflijke maar vaak verwaarloosde huisjes en namen langzamerhand grote delen van de buurt over. De Jordaan verloor daardoor een deel van zijn volkse charme, maar voor de buurt en de de school was het wel de redding. In plaats van een ‘witte vlucht’ naar minder arme stadsdelen raakten ouders geïnteresseerd in de slogan naast de schooldeur: “voor individueel onderwijs en dikke pret”. Uitstapjes, projecten, veel toneel en muziek, daar wilden de kunstzinnige vaders en moeders hun kind graag mee laten kennismaken. Zo kwam er langzamerhand ook een ander type kind de school binnen. Het was gemotiveerder, stond meer open voor ons soort onderwijs. Onder leiding van directeur Peter Sargentini bloeide ‘de Theo Thijssen’ op tot de levendige en succesvolle school die het nu is. In juli 2012 gaf Peter – na ruim 28 jaar aan het roer te hebben gestaan – de helmstok over aan Eric Molenveld.
Ook in de huidige tijd, waarbij leerlingvolgsystemen, CITO-toetsen en prestaties steeds belangrijker worden, blijft de Theo Thijssenschool de culturele, sociale en creatieve kant van het onderwijs centraal zetten. Daarvoor zetten met name de leerkrachten, maar ook het ondersteunend personeel, de leerlingen en niet te vergeten vele ouders zich met veel enthousiasme in.
Herinnering van een oud-leerling
Herinneringen aan de Fröbelschool in het huidige gebouw van de Theo Thijssenschool in de Anjelierstaat 157 in de Amsterdamse Jordaan.
Lees hier het hele verhaal